AHMET MUHİP DRANAS

AHMET MUHİP DRANAS

Genelde şairler hakkında pek bilgimiz yoktur ve  onlar hakkında bilgilere genellikle kendilerini hatırlatacak şiirleri ile tanırız.Onların hayatımızdaki yeri çok değerlidir.
Sanki çok zor bir anda kendimizi onların şiirlerinde bulur kendimizi o şiirlerle teselli eder ve o mısra mısra yazılmış cümlelerde kendimizi ifade ederiz.
Öyle ki  Ahmet Muhip Dranas da tıpkı bir çok şiiriyle bir çok insanın hayatına çıkış kapısı açmıştır.
İşte o bilindik güzel şiirlerinden biri de Fahriye Abla şiiri olsa gerek.
Bu şiiri nedendir çok sevdim. Sevmemin sebebi şairin ele aldığı konu mu?
Hayır değil konu çeşitlilik gösterebilir netice de peki o zaman ne olabilir?
En önemli ve genelde okuyucuyu saran veya sarmayan tarafıyla bir şairin yapmış olduğu üslup ve onu kullanmadaki kabiliyetidir.
Nasıl ki insan kendini sözlerle ifade eder ve edemediği tarafı en çok da içinde kalıp da söyleyemediği tarafıdır.
Şair de ne mutlu ki ona bunu başardı ve söylediği her söz de kendimizi ifade edebilme mutluluğu bizlere yaşattı.O içinden geçirdiği sözlerin kılavuzluğunu yaparak milyon tane insanın duygularına hissettiklerine tercüman oldu. O mükemmel şiiri bu işte :

FAHRİYE ABLA

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar.
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar,
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen !
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla,
Ne güzel komşumuzdun sen , Fahriye abla!
Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi,
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi,
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede,
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede ;
Bahçede akasyalar açardı baharla,
Ne şirin komşumuzdun sen , Fahriye abla!
                                                               . . . . . .
Şiir devamında da sürekli her mısra da Fahriye adındaki kişiyi bir çok  güzel benzetmeler içinde alarak ifade etmiştir. Şiirin bütününde Fahriye abla adındaki komşusuna övgüler yağdıran şair bir yandan da aslında Fahriye'ye olan aşkını ifade etmeye çalışmıştır.
Onun yüzünün güzellik unsurlarını o kadar güzel ifade etmiştir ki.;
kaşları, güzel uzun saçları ve bakışlarında bile bir mana bir başka güzellik sezdirir.
Şiir devamında da nereli olduğunu bilen şair Fahriye ablaya övgüler yağdırmayı bırakır ancak bu sefer de kaldığı, doğduğu yere övgüler yağdırır ve onun memleketini yüceltir.
Şiirin ana önemli tarafı benzetmeler şöyle dursun sıcaklığını hissettiren duyguları tabiat ögelerini kullanarak çok değişik bir tablo çizer ve o tabloda neyi anlattığını herkes kestiremez çünkü sadece orada sıradan bir komşuluk söz konusu değildir. Asıl şiiri değerli kılan da açık görünen sözlerde kapalı derin anlatımlara yer verilmiş olmasıdır.