DİNLE GÖNÜL

                  DİNLE GÖNÜL !!

Ey gönül! Dinle bak aşık neler söylüyor..

Geçmişten günümüze şimdi olduğu gibi manzum ve mensur  nazım türlerinin hemen hepsinden genel olarak insanların hayatında olmazsa olmaz olan değişmeyen ve hep devam edegelmiş tek bir konu  vardır, o konu da aşktır.
Şu konu da hem fikiriz ki her zaman için seven ve sevilen birileri olmuşur bu iki kişilik ilişkilerde.
Tabi bu aşklar sadece iki kişilik olmamıştır elbet şimdilerde olduğu gibi eskiden de platonik aşk vardır.
Bu aşk tek taraflıdır ve genelde sevilen kişinin haberi ya yoktur ya da karşılığı alınmadığı için yine tek taraflı olmuş olur.
Genelde eski edebiyatta aşık sevdiğine kavuşamaz.
Öyle ki bu tabiattaki canlı cansız varlıklara da etki eder.
Aşık ve sevgili için hayvanlar ve bitkiler üzerinden benzetmeler yapılır.
Mesela ; Aşık her zaman için sabredendir bekleyendir sevgili için kılıktan kılığa giren kendini beğendirmeye çalışan türlü oyunlar eden bir kimliğe sahiptir ve
yeri gelir türkü söyler yeri gelir sevgilinin ayağının altındaki paspas olur türlü türlü özellikler sergiler.Aşık kimi zaman bülbül kimi zaman sevgili kuyunda hapis yaşayan bir esirdir.
Sevgili ; Her zaman kendini naza çeker çok ama çok güzeldir aşkından herkesler sarhoş olur bütün güzellikler onda var olmuştur süzgün bakışlar ela ,sürmeli gözler onda uzun servi gibi boy ondadır.
Tabii birde rakib vardır oda başkadır , genelde kötü benzetmeler yapılır aşıkla sevgili arasına girdiği içi kötü türlü türlü şeylere benzetilir bazen yılandır bazen şeytandır bazen de düşmandır onları ayırır.
Aşık en çok da rakibin sevgiliyi doldurmasından korkar, rakip fesatlık ederse sevgili kendini aşıktan daha uzak tutar ve bu aşık için bir ölümdür.