ÇAH-I YUSUF

                               ÇAH-I  YUSUF

Çah-ı Yusuf , edebiyatta mana olarak Yusuf Kuyusu anlamına gelir.

Çah; zindan ,kuyu , mağara,

Yusuf'dan kasıt Hz. Yusuf Peygamber olup onun yaşadıklarından konu alınmış hayatını veren bir nev ve benzetmelerle şiirler de yer edinmiş.

Yusuf Peygamber kardeşler, tarafından kuyuya atılması yönüyle ''çah'' yani kuyu ile ele alınır ve benzetmelere tabi tutulur.

Çah ,edebiyatta birçok yönüyle ele alınır en çok da sevgilin çene çukuru olarak şiirler de görülür.Çah, yani kuyu çene çukurundan benzetme olarak şiirlerde özellikle aşık ile ön planda ortaya çıkar.

Aşık her zaman sevgiliye ve onu çene çukuruna hasrettir.

Aşık sevgilinin çene çukurunda yaşamak ister ancak bu imkansızdır.

Sadece onun hayalini kurarak yetinmeye çalışır.

Hz. Yusuf ;ay, güneş ve yıldızlarla  güzellik unsuru olarak Divan edebiyatında

yer bulur ve kuyuya atılması ve çaresiz kalışı olarak konu olur.

 

''Sanur kardeşleri çaha bırakdı Yusufı ol hod

 Görüp seyrinde ol mahı yire geçdi hicabından''

 

 Şiiri yorumlarsak ; Kardeşleri sanır ki Yusuf'u kuyuya bıraktılar halbuki o (sevgili),ay yüzlü sevgiliyi rüyasında görüp utancından yere geçmişti.

Hz.Yusuf için kardeşleri babalarına Yusuf'u kurt yedi demişlerdi.

Ve onu kuyuya atıp gitmişlerdi kıskançlık ve öfkelerinden .

Şiirde de geçtiği gibi Yusuf Peygamber rüyasında 11 yıldız, güneş ve ay görür ve Mısır'a sultan olur ve burda da o anlatılmaktadır arka planda

Yusuf Peygamber o kadar nurlu ve güzeldir ki aynı zaman da güzelliğiyle şiirlere konu olmuştur. Onun güzelliğine hasret Züleyha'ya benzetme yapılarak aşık da sevgiliye öyle hasrettir.

''Yusuf u gerçi görenler ellerini kestiler
Gün yüzün gördü Senin şakk oldu ayınayesi ''